عکاسی خیابانی

همه ی ما خیابان های شهرمان را بارها و بارها زیرپا گذاشتیم. تمام سنگ فرش های این شهر رو شمردیم،
محله های خودمون رو در ضمیر ناخودآگاه خودمان ثبت کردیم بدون اینکه بدانیم. تعداد تیربرق های محلمان، تعداد سوپرمارکت ها، خرده فروشی ها و تک تک مغازه های این محل رو حفظ شدیم ولی… آیاتا به حال خوب دیده ایم؟

ببینیم که چه چیزهایی در این شهر و محل وجود دارد؟ تا حالا شده به آنها به عنوان  یک موجود زنده نگاه کنیم ؟
به مردم چطوری نگاه می کنیم؟ همسایه ها، مردم عابر، راننده ها، ماشین دارا، دوچرخه سوارها.. تا حالا شده جدا از یک موجود چهارپا نوع دیگری بهشون نگاه کنیم ؟

عکاسی خیابانی شاید تنها برای ما دو معنی داشته باشد از دو کلمه که هر عکسی در خیابان گرفته شود به معنی عکاسی خیابان هست، هر عکسی که از آدم های داخل کوچه های این شهر یا خیابان های محل ما باشد عکاسی خیابانی است تنها این معنی ظاهری مناسب این سبک عکاسی نیست.

احساس عکاس

عکاسی خیابانی حس است. زمانی که شما بتوانید احساسات مردم شهر، خود شهر و خیابان های آن را به تصویر بکشید. نوع به تصویر کشیدن پدر خسته از کار در میان پیاده روها نشان از درک ما از عکاسی خیابانی است. در واقع در این سبک ما تلاش داریم که زندگی مردم را به تصویر بکشیم. زیبایی ها، شادی ها، خنده ها، غم و قصه های این مردم را انتقال دهیم. واقعیت جامعه ای را نشان دهیم که در آن در حال زندگی هستیم، نه زندگی که آرزوی آن را داریم یا آینده ای که میخواهیم حتی گذشته ای که دیگر وجود ندارد.

شاید عکاسی خیابانی یکی از واقع گرانه ترین عکاسی هایی باشد که می شود به آن نگاه کرد. از خنده های کودک در حال بازی تا حیوان کتک خورده خیابان تا پیرمردی که تنها کارش نگاه کردن به سنگنفرش های پیاده رو است. شاید شهر ما مردم مرده های متحرکی باشند که تنها نفس می کشند و به یک نقطه نگاه میکنند. و شاید هم در کنار خانواده یا در کشور های مستقل ویلایی شمال شهر که با قوانین غربی زندگی می کنند.

ولی همه ی ما مردم یک کشور هستیم و یک شهر بزرگ. همه ی ما در کنار هم زندگی می کنیم و فاصله دیوار
خانه هایمان چند سانتی متر بیشتر نیست ولی فاصله ی زندگی های ما میلیون ها کیلومتر فاصله دارد.

عکاسی خیابانی به تصویر کشیدن این زندگی های متقاوت در کنار هم هست.
به تصویر کشیدن میلیون ها کیلومتر فاصله در چند سانتی متر. دیواری از دروغ و واقعیت ها
مرزی انسانی که نوع نگاه ما، نوع لذت های ما، خنده های ما، مشکلاتمان، گریه هایمان، دلیل زندگیمان را
مایل های از هم دور می کند.

نکاتی در مورد عکاسی خیابانی

ولی برای ثبت این عکس ها چند نکته را باید در نظر گرفت. عکس های خیابانی نیاز به درک وضعیت و شرایط محیطی مناسب است.
شما نمی توانید هروقت که خواستید عکسی را ثبت کنید مخصوصا زمانی که سوژه ی انسانی در آن وجود دارد که در این سبک یک عضو جدا نشدنی است.

۱-سعی کنید قبل از عکاسی اگر میخواهید از فردی عکسی را ثبت کنید درخواست اینکار را مطرح کنید

چون عواقب نامتعارف آن همگی علیه شما هستند. درست است که مردم ما این فرهنگ عکس گرفتن از آنها را نپذیرفتند ولی دلیل بر عدم رعایت حریم شخصی افراد توسط ما نمی شود. اگر هم به دنبال دردسر نیستید به سراغ عکس هایی بدون اینکه سوژه ی انسانی شما هدف عکاسی باشد شروع به کارکنید.

۲-مورد دیگر حفظ ترکیب بندی و کادربندی خوب در عکس است.

این موارد جز آموزش های اولیه بوده و در سایت به وفور موارد آموزشی آن ارائه شده است.

۳-مورد دیگر تم رنگ عکس است.

به طور کلی ما دو تم داریم. یا بصورت رنگی است یا سیاه سفید. البته بگذارید بگویم تک رنگ یا دورنگ چون در مواقعی جای رنگ سیاه را قهوه ای میگیرد. در اکثر مواقع درعکاسی های خیابانی زمانی که بار معنایی منفی به دنبال عکس است از تم های دو رنگ استفاده می شود و در مواقعی که بار معنایی مثبت است از تم رنگی. البته این موضوع ۱۰۰% نیست و عکاس آزاد در انتخاب تم مخصوص خود است. در هیچ جای عکاسی چیز مطلقی وجود ندارد و در واقع همه ی شرایط به خود عکاس مربوط می شود و نسبت به حسی که دارد در انتخاب چگونگی عکس آزاد است.

اینگونه بگویم که قوانین و تعاریف عکاسی در واقع راه های انتقال مفهوم و حس عکاس به روش راحت تر
و مخاطب پسندتر است.

۴-موضوع دیگری که در عکاسی خیابانی پیشنهاد میکنم کار کردن بر روی المان های ساخت انسان است یا المان های طبیعت.

ترکیب این عوامل با سوژه های انسانی کارهای زیبایی را خلق میکند.

۵-در مورد عکاسی خیابانی باید بگویم که نیازی نیست که حتما دوربین دی اس ال آر داشته باشید.

می توانید با دوربین گوشی خود شروع کنید. در واقع این نوع وسیله برای عکاسی از خیلی جهات هم بهتر عمل میکند چون هیچ واکنش منفی ایجاد نمی کند، هیچ توجهی را جلب نمی کند و می توانید در طبیعی ترین حالت از سوژه خود عکس بگیرید، همچنین حمل و نقل آن بسیار راحت بوده و نیازی حمل وسایل جانبی سنگین ندارید، سبک است و سریع میتوانید عکس خود را ثبت کنید.

امروزه با پیشرفت دوربین های عکاسی تلفن های همراه میتوانید زوم های 2X 3X هم داشته باشید.
از لحاظ دیگر که تجربه ی شخصی خود من هم هست، لازم نیست برای گرفتن عکس خوب حتما ابزار
حرفه ای داشته باشید. این محدودیت در ابزار به شما کمک میکند تا برای جبران محدودیت های خود
ابتکار های جدید و تازه ای را ایجاد کنید و خود را از محدودیت ها رها کنید. آنقدر با گوشی موبایل عکاسی
کنید و محدودیت ها را بشکنید تا دیگر این وسیله برای شما روتین شود و دیگر نتواند شمارو ارضا کند.

آنگاه به سراغ یک ابزار نیمه حرفه ای و اگر بعدا به دنبال حرفه ای کار کردن و تولید درامد از این راه افتادید به دنبال ابزار های حرفه ای باشید.

در نهایت هم باید بگویم که  با  گوشی خود در خیابان های شهر خود راه بروید و از دریچه ی دوربین خود به همه چی نگاه کنید. دوباره نگاه کنید و دوباره.

یک آهنگ ملایم گوش کنید و تنها نگاه کنید و ثبت کنید. بگذارید تخیلات شما در عکس شما ثبت شود. ساعت های متفاوت، صبح زود، نصفه شب، بعدازظهر و تمام ۲۴ ساعت شهر خود را بگردید و مردم شهر خود را بار دیگر نظاره کنید و تخیلات خود را  روی عکس خود بیاورید و واقعیت ها را … تفاوت واقعیت ها و حقیقت ها را دریابید…
عکس های ثبت شده ی بالا توسط بنده با گوشی لومیا ۹۲۵ و ۹۳۰ ثبت شده است.