عکاسی ورزشی بولدرینگ-(سنگ نوردی)
همه ی ما در زمان زندگی خود ورزش های متفاوتی رو دنبال کردیم یا صرفا به عنوان یک علاقه مند
طرفدار و پیگیر جریانات ورزشی بوده ایم. همه ی ما بارها صحنه های ورزشی مختلفی رو در تلویزیون
یا عکس های انواع ورزش ها رو در روزنامه های ورزشی و غیر ورزشی دنبال کرده ایم. اما نکته ای که
قابل توجه است این است که آیا می شود به هر عکسی که از یک رویداد ورزشی ثبت می شود به عنوان
عکس ورزشی نگاه کرد؟ نکته همین است. ما نمیتوانیم هر عکسی را صرفا چون از یک ورزشکار ثبت
شده است به عنوان یک عکس ورزشی در نظر بگیریم. باید نسبت به نوع هر ورزش و متناسب با آن
ترکیب بندی و فضاسازی های لازم رو انجام بدیم و سپس به ثبت عکس خود بپردازیم.
نکته ای که در عکاسی ورزشی وجود دارد این است که باید خوب نگاه کنید و حس کنید و پیش بینی
کنید که حرکت بعدی چیست تا بتوانید برای به موقع گرفتن عکس خود از قبل آماده باشید. در واقع
هر رشته ی ورزشی حرکات خاص خودش را دارد و شما باید با اون رشته ی ورزشی آشنایی کامل
داشته باشید تا بتوانید با عنوان یک عکاس صحنه هایی را ثبت کنید که زیبایی تکنیکی و حرفه ای
داشته باشند و نشانه های تکنیکی یا قدرتی بودن یک حرکت یا جابجایی را مشخص کند و سطح
توانایی افراد را مشخص کند.
حال در رشته های متفاوت این نوع حرکت ها و این جابجایی ها متفاوت است. برای مثال در فوتبال
وقتی علی کریمی با یک تکنیک توپ را از زیر پای کریستین روناندو میگیرد و مانع پیشروی او می شود
یک عکاس باید برای ثبت این صحنه آماده باشد و بداند چه لحظه دکمه ی شاتر را بفشارد و بتواند
صحنه ی حساس جدایی توپ از پای حریف پرتقالی و گرفتنش توسط بازیکن ایران را ثبت کند.
عکاسی ورزشی( بولدرینگ- سنگ نوردی)
در این مقاله تمرکز من بر روی ورزش حرفه ای خودم هست. سنگنوردی که اگه بخوام دقیق تر بگم
شاخه ی بولدرینگ. این رشته ریشه در ورزش کوهنوردی دارد و بعد ها بطور مستقل جدا شد و
حدود ۱۵ سالی است که شاخه ی داخل سالن و باشگاهی آن وارد مرحله ی مسابقاتی خودش
شده و امسال هم این رشته همراه با دو رشته ی لید و سرعت که مجوعا اورال را تشکیل میدهند
وارد المپیک شده است.
اما عکاسی در رشته ی بولدرینگ. در واقع توضیحاتی که در اینجا میدهم یکسری توضیحات کلی
است که شما میتوانید برای هر رشته ای آن را بسط دهید.
نکته ی مهم در این رشته تکنیک های استفاده از پا هست. نوع چرخش پاها و گرفتن دست ها و
تغییر زاویه ی بدن و هم جهت شدن با برجستگی ها یا عوارض طراحی شده برای صعود می باشد.
برای عکاسان این رشته خواندن مسیر و نحوه ی صعود درست از مهمترین عامل عکاسی می باشد
چون شما باید حرکت بعدی صعودکننده را پیش بینی کنید تا بتوانید به موقع برای ثبت عکس
خود اقدام کنید. درواقع شما با به موقع شاتر زدن نقطه ی فشار مسیر و قسمت تکنیک مسیر
و نحوه ی عبور صعودکننده را از روی آن نشان می دهید.
از مهمترین قسمت های بدن که در این صعود ها مهم هست نحوه ی استفاده از عضلات شکمی
و پا می باشد. در واقع نحوه ی انتقال نیرو. شما باید بتوانید پایین تنه ی خود را با جهت مناسب
و با حفط پوزیشن مناسب با بالا منتقل کنید. که به همین استفاده از پا بسیار مهم می باشد.
دوربین و لنز مناسب برای عکاسی
ولی موصوغ دیگری هم هست که علاوه بر شناخت شما به موضوع ورزشی باعث بهتر شدن کار
شما می شود، استفاده ی درست از دوربین و لنز مناسب است. در تمام رشته های ورزشی که در
آن شما با حرکت و جابجایی های سریع درگیر هستید باید با سرعت شاتر بالای دوربین خود سعی
در ثبت این عکس ها کنید به این دلیل که زمان لازم برای ثبت این عکس ها بسیار کم و در نتیجه
اگر سرعت شاتر پایینی داشته باشید عکس ها تار و کشیده شده ثبت می شوند. در این هنگام
برای اینکه اثرات سرعت شاتر بالا را خنثی کنید می توانید ایزو را افزایش دهید. البته این
تنظیمات به نور محیط بسیار وابسته است.
برای یک روز آفتابی شاید منظور ما از افزایش
ایزو تا مقدار ۱۰۰۰ باشد ولی در یک شب منظور ۴۰۰۰ یا ۵۰۰۰ حتی. این تنظیمات بستگی
به تغییرات دیگر تنظیمات دارد. همانطور که در مقاله ی قبلی هم برای شما گفتم تنظیمات
دوربین بهم وابسته بوده و باید با تجربه ی بدست آمده در کار خود تشخیص دهید که چه
تنظیماتی مناسب است. نکته ی دیگری که قابل ذکر است استفاده از دیافراگم کم است که
بتوانید حد فاصل سوژه ی خود را که فوکوس کرده اید با اشیا یا محیط قبل و بعد خود
که مورد توجه شما نیست معلوم کنید. این کار باعث بالا رفتن زیبایی اثر شما می شود.
ولی این مورد خیلی به لنر شما نیز وابسته است. در کل برای ورزش های متفاوت نسبت
به شرایط کاری و محل قرار گیری خود به عنوان عکاس لنز های متفاوتی کاربرد دارند.
برای مثال در ورزش فوتبال فاصله ی عکاس با سوژه زیاد است و همه شما دیده اید که
عکاسان چه لنز های بزرگی همراه دارند که اکثر آنها با فاصله کانونی ۲۰۰-۴۰۰ یا ۳۰۰-۷۰۰
یا ۲۰۰-۷۰۰ قرار گرفته اند تا بتوانند محدودیت عکاس برای نزدیک شدن به سوژه را پوشش
دهند. ولی برای رشته هایی مثل رشته ی مورد نظر فاصله زیاد گریبان گیر ما نیست. برای این
رشته استفاده از لنز های فیکس گزینه ی خوبی است. البته این نکته را باید گفت که کار با
لنزهای متغیر راحت تر است و گستره ی کاری بیشتری میدهد.
برای مثال لنزهای ۱۸-۱۴۰ و
18-۱۳۵ نیکون و کانون برای شروع انتخاب های بسیار خوبی هستند. همچنین لنز های ۷۰-۲۰۰
یا ۲۴-۱۰۵ کانن و یا ۲۴-۷۰ و خیلی لنز های دیگر. تنها نکته ای که توجه کنید برای استفاده لنز،
به دیافراگم و فاصله ی کانونی آن توجه کنید و نسبت به استفاده ی خود انتخاب کنید و همیشه
سعی کنید کمترین دیافراگم را انتخاب کنید. ( البته قیمت هم بیشتر میشه )
در ادامه بعضی از عکس گرفته شده توسط بنده که با لمز ۱۸-۱۴۰ گرفته شده در مسابقات کشوری
بولدرینگ جام ویراک که بصورت بولدرجم برگزار شد می بینید
.
:
بردیا قبادی بیستونی
بسیار عالی ممنون
ممنونم