قسمت سوم عکاسی نجومی
لطفا اگر قسمت اول عکاسی نجومی و قسمت دوم عکاسی نجومی را مطالعه نکردید ابتدا این دو مقاله را مطالعه
کنید و بعد به این مقاله بازگردید.
عکاسی تایم لپس و استار تریل (رد ستاره):
حتماً در اینترنت عکس‌هایی رو مثل عکس زیر دیده‌اید که ستاره‌ها به صورت دایره ثبت شده‌اند. این
عکس‌ها از قرار دادن تعداد زیاد عکس بر روی هم تشکیل می‌شوند.
اصول شروع کار مثل عکاسی تک شات که در بالا توضیح داده شد بوده و فقط چند نکته باید رعایت شود
اول اینکه برای این نوع عکاسی حتماً به ریموت برای عکاسی متوالی با فاصله مشخص نیاز هست (اگر
دوربین این قابلیت را نداشته باشد). بعد از استقرار دوربین اول باید گزینه Long Exposure Noise Reduction(NR) را خاموش کنیم چون در این نوع عکاسی باید عکس‌ها با فاصله ۱ ثانیه (برای پیوسته بودن رد ستاره‌ها)
گرفته شوند و عملاً دوربین امکان گرفتن فریم دارک با نوردهی خود عکس (مثلاً ۲۵ ثانیه) را نخواهد
داشت. پس انجام تنظیمات لازم ریموت را متصل کرده و تعداد عکس و فاصله (۱ یا نهایتاً ۲ ثانیه) را
مشخص کرده و شروع می‌کنیم، دوستانی که دوربین نیکون رده ۵۰۰۰ به بالا دارند دقت کنند که
فاصله بین دو عکس در intervalometer داخلی دوربین با زمین نوردهی حساب خواهد شد مثلاً
اگر نوردهی هر عکس ۲۵ ثانیه باشد و بخواهیم فاصله ۱ ثانیه‌ای داشته باشیم فاصله بین دو
عکس باید ۲۶ ثانیه تنظیم شود.
اهمیت iso :
در این نوع عکاسی مقدار ISO اهمیت خاصی دارد، اگر مقدار ISO را زیاد در نظر بگیریم تعداد
ستاره‌ها زیاد شده (عکس شلوغ می‌شود) ولی رنگ ستاره‌ها ثبت نمی‌شود و اکثراً به رنگ سفید
خواهند بود ولی می‌توان با کاهش ISO مثلاً تا ۸۰۰ یا حتی ۴۰۰ تعداد ستاره‌های کمتر ولی با
رنگ طبیعی داشته باشیم.
روش ادیت نهایی:
بعد از عکاسی هم دو روش برای تهیه عکس رد ستاره داریم، روش اول ادیت همه عکس‌ها و
بعد قرار دادن روی یکدیگر و روش دوم ابتدا قرار دادن عکس‌ها روی هم و ادیت عکس نهایی.
به صورت تجربی در روش دوم رنگ ستاره‌ها بهتر ثبت خواهند شد.
دلیل علمی این شکل حرکت وضعی زمین به دور خودش در ۲۴ ساعت هست، با توجه به اینکه
هر دور کامل ۳۶۰ درجه است پس زمین در هر ساعت ۱۵ درجه خواهد چرخید بنابراین با
دانستن این نکته و دیدن یک عکس رد ستاره حدوداً زمان عکاسی را می‌توانید حساب کنید.
روش پیدا کردن ستاره قطبی:
پیدا کردن ستاره قطبی هم روش‌های مختلفی دارد که ساده‌ترین آن استفاده از صورت فلکی
دب اکبر هست به این صورت که فاصله بین دو ستاره آلفا و بتا (پرنورترین ستاره‌های صورت
فلکی دب اکبر) که اسامی آن‌ها دبه و مراق هستند را ۵ برابر می‌کنیم و به ستاره قطبی
می‌رسیم. قرار دادن ستاره قطبی در نقطه طلایی بالا و یک سوژه زمینی مناسب در نقطه
طلایی پایین ترکیب مناسبی هستند.
نحوه ی ادیت در فتوشاپ:
برای قرار دادن عکس‌ها روی هم می‌توان از فتوشاپ استفاده کرد ولی معمولاً به علت تعداد زیاد
عکس‌ها باید این کار را بر روی دسته‌های چندتایی انجام دهید و نهایتاً نتیجه هر دسته مجدداً
روی هم قرار بگیرند. روش کار در فتوشاپ به این صورت است که از مسیر زیر گزینه
Load Files Into stack را انتخاب می‌کنیم.
File->Scrips->Load Files Into stack
تیک دو گزینه پایین را برمی‌دارید (البته بعضاً اساتید برای عکس‌هایی که احتیاج به ادیت دارند
گزینه Create Smart Object…. را انتخاب می‌کنند.
گزینه Browse را انتخاب کنید و تعدادی از عکس‌ها ره انتخاب کنید با انتخاب OK عکس‌ها به صورت
لایه‌های مجزا در یک عکس قرار خواهد گرفت. حالا تمام لایه‌ها در حالت Lighten قرار دهید.
اگر کامپیوتری که استفاده می‌کنید توانایی پردازش زیاد عکس‌ها با برنامه فتوشاپ را ندارد و هشت
بیتی بودن عکس‌ها برای شما اهمیتی ندارد می‌توانید از نرم‌افزار Startrails استفاده نمایید که قابلیت
تهیه فیلم تایم لپس از عکس‌های داده شده را هم دارد ولی فقط عکس‌های JPEG را می‌پذیرد.
تعداد مناسب عکس برای رد ستارگان:
معمولاً کسانی که برای اولین بار قصد عکاسی رد ستاره دارند تعداد عکس اولین سؤال خواهد بود،
جواب این سؤال به جهت دوربین ،کادر و زمان عکاسی بستگی دارد. اگر شما می‌خواهید حتماً ستاره
قطبی در کادر قرار داشته باشد با توجه به اینکه ستاره‌های اطراف ستاره قطبی در زمان یکسان نسبت
به ستاره‌های دورتر کمان کمتری را طی می‌کنند هرچه تعداد عکس بیشتر باشد زیبایی عکس هم بیشتر
خواهد بود. ولی اگر ۹۰ درجه از ستاره قطبی به سمت جنوب حرکت کنید به استوای سماوی خواهید
رسید که دو ویژگی دارد اولی طی کردن کمان بیشتر در زمان کمتر و دوم اینکه اگر استوای سماوی در
عکس قرار داشته باشد ستاره‌های دو طرف جهت کمان متفاوتی خواهند داشت ستاره‌های یک طرف
به سمت شمال و طرف دیگر به سمت جنوب خواهد بود.
مودیفای کردن دوربین:
ممکن است در اینترنت عکس‌های دیده باشید که حتی سحابی‌ها هم در عکس‌ها ثبت شده
باشند ولی شما با دوربین با وجودی که همان کادر را گرفته باشید ولی اثری از سحابی نیست.
دلیل این اتفاق استفاده عکاسان از دوربین‌های مودیفای شده است. سحابی‌های نشری که از
هیدروژن ساخته‌شده باشند تابشی دارند از طیف H-Alpha که دوربین‌های معمولی به علت
داشتن فیلتر IR-CUT قادر به ثبت آن نیستند و اگر بخواهیم با دوربین این نور را ثبت کنیم
باید این فیلتر از روی سنسور برداشته شود که به اصطلاح مودیفای کردن نامیده می‌شود.
مودیفای کردن در عکاسی عمق آسمان بسیار ضروری است و همان طور که در عکس زیر مشخص است
تفاوت بسیار زیادی وجود دارد.
در عکاسی واید مودیفای بودن ضروری نیست ولی در بهتر و زیباتر شدن عکس‌ها کمک می‌کند و حتی
می‌توان با این ویژگی عکس‌های خاص تری مثل عکس زیر از آقای شاهچراقیان گرفت که با توجه به
دوربین 6d مودیفای شده سحابی برنارد به زیبایی ثبت شده است.
مشکل دوربین مودیفای شده در روز:
ولی اگر دوربین را مودیفای کنید عکس‌هایی که در روز می‌گیرید قرمز خواهند شد که برای رفع آن نیاز
به وقت بیشتر برای ادیت عکس خواهد بود و بعضاً عکاسان به جز دوربین نجومی مودیفای دوربین
مجزا برای عکس‌های روز دارند.
سخن آخر:
آنچه گفته شد مقدمه‌ای بر عکاسی نجومی بود ولی مطمئن باشید این ژانر به قدری لذت‌بخش است که
اگر چند شب عکاسی کنید قادر به دل کندن از آسمان و زیبایی‌هایش نخواهید بود. پیشنهاد می‌کنم قبل
از شروع عکاسی نجومی حتماً در کلاس‌های نجوم شرکت کنید و آسمان را بشناسید چون اولاً قرار دادن
صورت‌های فلکی به طور کامل در عکس‌ها زیبایی عکس‌های شما را دوچندان خواهد کرد و دوماً امروزه
عکاسان زیادی با ادعای عکاسی نجومی وارد این ژانر می‌شوند اما به علت اطلاعات ناکافی و بعضاً
اشتباه اطلاعات نادرست را به مخاطب منتقل کرده به عکاسی نجومی ضربه می‌زنند.
خیلی خیلی کامل بود
خسته نباشید
سپاس برایاطلاعات کاملی که در این مقاله ارائه دادید