ادوارد وستون

ادوارد وستون (متولد ۲۴ مارس ۱۸۸۶، Highland Park، ایلینوی، ایالات متحده آمریکا درگذشت ۱ ژانویه ۱۹۵۸، Carmel، کالیفرنیا)، عکاس بزرگ امریکایی که اوایل تا اواسط قرن بیستم بیشتر به خاطر تصاویر دقیقش دیده شده واز اشکال طبیعی، مناظر و شباهت ها عکاسی کرده است. کار او بر نسل عکاسان آمریکایی تأثیر گذاشت.

زندگی و کارهای اولیه

وستون در خانواده ای فرهیخته متولد شد – پدرش یک پزشک بود و پدربزرگش استاد ادبیات بود، اندکی در کتاب ها یافت و دبیرستان را نپذیرفت.

او در ۱۶ سالگی اولین دوربین خود را به عنوان یک هدیه از پدرش دریافت کرد و از آن زمان، همه ی چیزهایی که او خواند و همه چیزهایی که او شخصا تجربه کرد، به عنوان غذا برای جاه طلبی هنری استفاده شد. پس از گذراندن تحصیل در کالج عکاسی ایلینوی، در سال ۱۹۱۱ به کالیفرنیا نقل مکان کرد، جایی که او بیشتر زندگی خود را در آن می گذاراند.

بلوغ زودرس

وستون در مکزیک نخستین تصاویر اصلی خود را به وجود اورد، به ویژه مجموعه ای از قهرمانان پرچم سرخ (مثلا Nahui Olin، Guadalupe Marin د Rivera و Manuel Hernandez Galvan، سال ۱۹۲۴) تولید کرد و همینطور کارهای کمتری مانند Palma Cuernavaca و Excusado ، هر دو از سال ۱۹۲۵ انجام داد. در سال ۱۹۲۷، وستون به کالیفرنیا بازگشت، مطالعاتی در مورد پوسته ها، سبزیجات، شکل های سنگی انجام داد.

این قدرت بزرگ و اهمیت این تصاویر به خاطر این بود که آنها بر اساس یک ساختار بسیار ساده هستند: شیء و زمین, مجموعه فلفل های وستون، نمونه ای آشنا ترین آن ها را معرفی می کند. انزوای موضوع از هر گونه اشاره به دنیای بیرون و آشکار بودن آن یکپارچگی آن را محروم از مقیاس و زمینه می کند و اجازه می دهد تا آن را به عنوان یک مفهوم برای تغییر زیست محیطی در زندگی خود استفاده کنیم.

تکامل

از ۱۹۳۴ تا ۱۹۴۸، آخرین سال کار خود را، وستون به بررسی موضوع مورد علاقه خود: اشکال طبیعی، چشم انداز، nudes، و مردم ادامه داد. توسعه کار او به وسیله یک هوش تحلیلی هدایت شد که به او اجازه داد تا کاملا به طور آگاهانه از مشکلات ساده و پیچیده رد شود. شاید ماهیت این تکامل هنری بیشتر در ژانر چشم انداز دیده شود. در سال ۱۹۲۲، وستون نوشت که سبک او از “عکاسی مستقیم” نمی تواند با چشم انداز موفقیت آمیز برخورد کند، “به دلیلی واضح که طبیعت بی نظیر و بدون پیشرفت توسط انسان است – به سادگی پر از هرج و مرج است.” او حتی گاهی اوقات تنها به جزئیات ریشه ها و تنه های سایپرس متمرکز می شد. “اواسط دهه ۱۹۳۰ چشم انداز او اغلب شامل یک افق بود و آنها فضای عمیق را با روش طبیعت گرایی توصیف می کردند، بدون فداکاری سختگیرانه رسمی که او قبلا در فضای تصویری کم عمق به دست آورده بود.

او درسال ۱۹۵۸ در سن ۷۱ سالگی فوت کرد برخی می گویند به این دلیل بود که او از تناقضات ذهنی رنج می برد و حتی رد پای مرگ در برخی از اثارش را می توان به وضوح دید.