تعریف اپرچر یا دیافراگم و عمق میدان به صورت ساده ولی کامل
اگه چگونگی استفاده از دیافراگم دوربین رو بلد باشید، می توانید با خارج کردن دوربین خود از حالت
اتوماتیک و تنظیم نوردهی، تصاویر خارق العاده ای ثبت کنید. در ادامه با هم مرور خواهیم کرد که
تغییر در دیافراگم از چه اهمیتی برخورداره.
دیافراگم دوربین چیست؟
دیافراگم یا اپرچر میزان باز یا بسته بودن روزنه ی لنز هنگام عکاسی را مشخص می کند. به زبان ساده تر: دیافراگم یا اپرچر دوربین یک قطعه مکانیکی هست که اجازه می دهد نور محیط به لنز بتابد و ما قادر باشیم تا عکس
یا فیلم دلخواهمان را بگیریم.
اپرچر یا دیافراگم دوربین به صورت پَره پَره طراحی میشه. اینکه این پره ها چقدر باز بشن در واقع تعیین می کند
که چقدر نور محیط وارد لنز بشه. پس بنابراین: به مقدار نوری که از باز بودن دیافراگم می آید
داخل دوربین در اصطلاح می گن : Aperture تلفظ صحیح : اَپِرچِر.
وقتی دکمه ی شاتر رو فشار می دهید، دهانه ی لنز دوربین
( با کمک فشاری که دیافراگم رو این پره ها می آورد) باز می شود و اجازه می ده تا نور به
سنسور دوربین برخورد کنه و تصویر ثبت بشود.
عدد اپرچری که شما انتخاب می کنید ( از طریق درجه های آن) بر اندازه ی روزنه ی دیافراگم تاثیرگذارد.
هرچه روزنه بزرگتر باشه، نور بیشتری وارد می شود و برعکس.
در اینجا باید تذکر داده بشود که: شماره ی دیافراگمی که شما تعیین نموده ای بر روی سایز روزنه
تاثیر می گذارد.
هرچه روزنه باز تر باشه میزان نور بیشتری به سنسور می رسه و هرچه بسته تر باشه نور کمتری به
سنسور دوربین شما می رسه.
معیار f-stops
روزنه دیافراگم با معیاری به نام f-stops اندازه گیری می شه. در اینجا ما میزان روزنه دیافراگم
را با فرمت f/number نشان می دیم .
برای مثال: f/2.8, f/4, f/5.6,f/8,f/22. تغییر از یک استپ به استپ دیگه،
میزان باز بودن لنز دوربین تون رو نصف یا دو برابر می کنه و میزان نوری که
به سنسور می رسه به همین ترتیب تغییر می کنه.
به یاد داشته باشیم تغییر در سرعت شاتر از یک استپ به استپ دیگر نیز می تواند نور را
نصف یا دو برابر کنه. یعنی شما می توانی با کاهش دیافراگم و افزایش سرعت شاتر و یا
برعکس، به مقدار نور مشابهی دست پیدا کنی. این قانون به ظاهر ساده را حتماً به خاطر
بسپارید زیرا در آینده و بعد از آشنایی کامل با کارِ با دوریبن کمک های فراوانی به شما می کند.
یکی از چیزهای گیج کننده برای عکاسان این می تواند باشه که دیافراگم بزرگ،
درجه ی کمتر و دیافراگم کوچک درجه ی بیشتری داره.
در نتیجه : f/22 بسیار بیشتر از f/2.8،
اول اشتباه به نظر می آید اما کم کم یاد میگیرین چطور از اون استفاده کنید.
این همون نکته ای می تواند باشه که بسیاری ازعکاسان نوپا را آزار می دهد.
یعنی : دیافراگم باز که میزان نور بیشتری رو به سنسور می رساند با اعداد کوچک نشان داده می شود
و دیافراگم بسته که میزان نور کمتری را به سنسور می رساند با اعداد بزرگ نشان داده می شود.
یعنی در f/2.8 دیافراگم باز تر از f/22 است.
شاید در ابتدا فکر کنین اشتباهی رخ داده اما با گذشت زمان به این قوانین عادت خواهید کرد.
عمق میدان و دیافراگم:
هنگام تغییر دیافراگم باید به نکاتی توجه داشته باشیم که مهم ترین اونها عمق میدان عکسه.
( Depth of field- DOFF) عمق میدان در واقع به قسمت هایی از عکس که روی
آن فوکوس می کنیم گفته می شه: عمق میدان بزرگ به معنای فوکوس روی بیشتر نقاط عکس
( چه دور و چه نزدیک ) است ( مثلا در این عکس روی صورت فوکوس شده. )
یعنی تنها روی قسمتی از عکس فوکوس می کنیم و بقیه ی قسمت ها تار خواهند ماند.
دیافراگم، تاثیر شگرفی بر عمق میدان داره به طوری که دیافراگم بزرگ ( اعداد کوچک ) عمق میدان را کاهش و دیافراگم کوچک ( اعداد بزرگ ) عمق میدان را افزایش می دهند.
بهترین راه برای یادگیری دیافراگم، تمرین و تجربه است. از خانه بیرون بزنی و سوژه ای پیدا کنی. تعدادی عکس با دیافراگم های مختلف (از کوچک تا بزرگ ) از آن بگیری. به زودی خواهی دید که این کار چقدر می توانی در تسلط شما بر دیافراگم موثر باشه.
انتخاب نوع عمق میدان
به خاطر داشته باشیم که بعضی از سبک های عکس نیاز به عمق میدان بیشتری دارن. مثلا برای عکس گرفتن از یک منظره، از یک دیافراگم کوچک ( با اعداد بزرگ ) استفاده می کنن تا روی تمام پیش زمینه ی عکس فوکوس کند. از طرف دیگر در عکاسی پرتره بهتره از پس زمینه ی تار استفاده بشه تا روی سوژه ی مورد نظر کاملا فوکوس بشه. در این مورد، یک دیافراگم بزرگ ( با اعداد کوچک ) انتخاب می کنیم تا عمق میدان را کم کنیم.
عکاسانی که قصد بزرگنمایی اجسام را دارن، ترجیح می دن از دیافراگم بزرگ استفاده کنن تا روی تمامی قسمت هایی که در نظر دارن فوکوس شود.
عمق میدان (DOF) میزان فکوس عکس شماست. عمق میدان زیاد به این معناست که اکثر عکس شما در فکوس است و هیچگونه تاری در آن دیده نمی شود .چه اشیائی که نزدیک به دوربین هستن چه اشیائی که از دوربین فاصله دارن. عکسی که در زیر مشاهده می کنید با f/22 گرفته شده، همانطور که می بین پیش زمینه و پس زمینه ی عکس کاملا واضح است.
اما عمق میدان کم به این معنی است که فقط قسمتی از عکس فکوس باشد و بقیه ی اون تار، برای مثال به عکس زیر توجه کنین. یک نمونه برای عمق میدان کم است که با f/2.8 گرفته شده است.
اندازه دیافراگم تاثیر بسیار زیادی در عمق میدان داره. دیافراگم باز (که شماره ی کوچک تر دارد) عمق میدان کم و دیافراگم بسته (که شماره ی آن بزرگ تر است) عمق میدان زیاد در عکس های شما به وجود خواهد آورد.
در ابتدا این قوانین می تواند شما را کمی گیج کنه اما بهترین راه اینه که به خاطر بسپارین عدد کمتر عمق میدان کم تری به شما می ده و عدد بیشتر عمق میدان بیشتری به شما می ده.
بهترین راه برای درک بهتر
بهترین راه برای درک بهتر این آموزش، اینه که همین حالا دوربین تون را بردارین و همین آزمایش را تکرار کنین. نقطه ای رو پیدا کنین که در کادر شما اجسامی با فاصله ی دور و نزدیک نسبت به دوربین تون وجود داشته باشن، از همین صحنه یک بار با دیافراگم بسته و یک بار با دیافراگم باز عکس بگیرین. خیلی راحت متوجه تاثیر دیافراگم بر عمق میدان خواهین شد.
بعضی از انواع عکاسی نیاز به عمق میدان زیاد (دیافراگم بسته) دارن:
برای مثال در عکاسی از طبیعت یا مناظر اکثرا از دیافراگم بسته (شماره اف بالا) استفاده می شه. این تنظیمات به عکاس اطمینان می دهد که از دورترین جزئیات تا نزدیک ترین آن ها به وضوح در عکس مشخص خواهند بود.
در حالت دیگه، در عکاسی پرتره استفاده از عمق میدان کم بسیار کارآمد خواهند بود، زیر صورت سوژه را واضح و پس زمینه را کمی تار می کنه و این میتوانه جلوه ی بسیار زیبایی به عکس شما بده. زیرا فکوس بودن سوژه و تار بودن بقیه اشیای موجود در صحنه باعث می شه توجه مخاطب فقط به سوژه جلب بشه. در این مورد شما باید از دیافراگم باز (عدد کمتر) استفاده کنین. در ابتدا برای هر عکاس نوپایی تسلط به قوانین دیافراگم کمی تا قسمتی مشکل خواهد بود اما با تمرین و تکرار زیاد می توانین این مشکل را برطرف کنین. مطمئن باشین تحمل این سختی ها و مشکلات کمک شایانی به پیشرفت شما در عکاسی می کنه.
منبع : wikipedia
