الهه اشرفی
عادل مقصودی
عادل مقصودی هستم ۳۲ سالمه و مدت ۵ سال هست که عکاسی میکنم. به عنوان یه کنجکاوی و با دیدن کارهای متفرقه یکی از دوستان عکاسی رو آغاز کردم و با مبلغی که قرض کرده بودم یک دوربین Canon 600D و یک لنز ۱۸-۲۰۰ mm خریداری کردم.
مثل هر دوربین به دست ذوق زده ای از هر چیزی که به چشمم جالب بود عکاسی میکردم. هیچ هدفی رو دنبال
نمی کردم و همزمان مطالعات پراکنده راجع به عکاسی داشتم.
این مطالعات و بخصوص کتابهای یوریک کریم مسیحی دید تازه ای نسبت به عکس رو در من پرورش داد.
اینکه عکاسی خارج از حیطه ی هنر, علم و سرگرمی و فراتر از اینهاست.
ترکیبی از دنیای درون من و اتفاقی که در دنیای پیرامون رخ میده یا اتفاقی که من منجر به رخ دادنش میشم.
تعریف عکاسی از دید عادل مقصودی
دادن تعریف دقیق از عکاسی به راحتی شدنی نیست و بهتره ذهن مخاطبم خالی از تصورات من نسبت به عکس و عکاسی باشه. عکاسی را خودآموخته فرا گرفتم و این بزرگترین نعمت در این مسیر بوده است. اگه بخوام از سابقه ی عکاسی خودم بگم مدتی مشغول عکاسی معماری و شهری بودم و تحت قرارداد با برخی دوستان معمار کار کردم.
همزمان عکاسی کنسرت رو تجربه کردم و با تیم فرزاد فرزین و بابک جهانبخش کار کردم اما این مساله زمان کوتاهی
ادامه داشت تا اینکه به پیشنهاد دوستان گاهی به استودیو دوستی میرفتم و به عنوان همکاری با پرتره و عکاسی از
فاصله نزدیکتر آشنا شدم.
استفاده از نور طبیعی
نور استودیو در اکثر کارهای من تا به امروز غایب هست چرا که طبیعت و نوری که طبیعت ساطع میکند حس نزدیکتری به من میدهد.
تا امروز که با یه دوربین حرفه ای عکاسی میکنم و تقریبا دو سال هست به صورت حرفه ای مشغول عکاسی پرتره و فاین آرت هستم همچنان حس همان آدم ذوق زده و دوربین به دست رو دارم.
افتخار کار کردن با طراحان مختلف و بزرگی نصیبم شد که به طور شاخص میتونم از مریم مهدوی مادر طراحی تاریخی ایران نام ببرم. عکسهای من معمولا در سایت ها و مجلات خارج از ایران با استقبال بیشتری مواجه شدند که این مساله برای من بیشتر ناامید کننده بوده تا اینکه جای خوشحالی داشته باشه.
معتقدم مخاطب هنر و عکاسی درایران هر چقدر ناآگاه باز هم برای من ایرانی می تواند تعلق خاطر بیشتری داشته باشه. به دلیل مطالعات و علاقه م به سینما و بخصوص سینمای درونگرای اروپا سعی میکنم شخصیت پردازی عمیق تری برای سوژه هام تعریف کنم و فضای عکس هام آبستن حوادث باشند.
همیشه وابستگی بیش از حدی به تاریخ ایران داشتم و قصد دارم در کارهای آینده ام دین خودم رو به این خاک ادا کنم و تمدن پارس رو بیشتر به تصویر بکشم. ممنون از فتوبست که این فرصت رو در اختیارم گذاشت.
