عکاسی با ذهن – کلمه ذن از تفسیر ژاپنی کلمه چان است که مربوط به عمل هند در مدیتیشن است. ذن به عنوان مدرسه ای در چین تحت تأثیر بودیسم قرار گرفت. بعدا راه خود را به ویتنام، کره و سپس ژاپن که در آن امروز ذن شناخته شده است، پیدا کرد.
شیوه های ذن از طبیعت بودا می آید و مدیتیشن را به عنوان زازن شناخته می شود. دو شکل از تعالیم ذن وجود دارد: رینزی و سوتو. به طور خلاصه، همه چیز که باید به خاطر داشته باشید این است که ذن می تواند حالت ذهنی باشد. ماندگاری، سادگی، نگاه کردن به درون، ذهن مبتدیان و پیدا کردن زیبایی در همه چیز. هنگام شروع عکاسی ، این کلمات را در نظر بگیرید. به خاطر داشته باشید که عکاسی ذن می تواند در اندیشه شما تاثیر بیشتر از موضوع مورد نظر شما داشته باشد.
برگ در حال سقوط در پاییز، ذن است. رودخانه ای که در اطراف یک سنگ در حال حرکت است، ذن است. یک فنجان قهوه ذن است. یک بیخوابی که فریاد می زند، ذن است، کمی گیج کننده است. اما در حال حاضر فقط به خودتان تمرکز کنید به عنوان یک انسان، به جای انجام کارهای انسانی وقتی که شروع به کار عکاسی خود میکنید.
منظور من این است که یک ذهن باز داشته باشید، شاید به رفتن به مدیتیشن یا نشستن روی نیمکت پارک که در حال حاضر حضور دارید فکر کنید. این فریبی است که برای افکار شما غیرقابل انکار است، به آنها اجازه دهید بجای دیدن رودخانه ایده هایی که از طریق ذهن شما می آیندفعالیت کنند. اگر چیزی را که چشم شما را جذب می کند، می بینید، عکس آن را می بینید. اجازه دهید دانش و فرایند فکر شما یک صندلی عقب بیاورد. اجازه دهید شهود خود را به دست بگیرد.
برای خودم، زمانی که به عکاسی ذن مراجعه میکنم، مدیتیشن را شروع میکنم. من به جایی میروم که مایلم عکاسی کنم، چشم انداز منزوی، پارک یا حتی خیابان شلوغ ,محل واقعا مهم نیست. بعد، دوربین را برداشتم و آن را تنظیم کردم و آن را فراموش کردمسپس شروع به راه رفتن کردم و اجازه دادم ذهنم سرگردان شود
سپس قبل از آنکه بفهمم، خلاقیت و الهام می گیرم. من چیزی را متوجه می شوم، و بدون فکر، دوربین را به چشم نزدیک میکنم و تصویری را می گیرم، سپس پیاده روی، و غیره ادامه می دهم. قبل از آنکه بدانم، وقت آن است که به خانه بروم. این روند من است، فقط راه رفتن در فضاهای عمومی، پارک، ساحل، شهر یا حومه آن است. یکی از چیزهایی که من سعی می کنم آن را حفظ کنم این است که در حال حاضر رها هستم و سوژه ها خودشان در دوربین من ثبت می شوند.
راه های عکاسی ذن در ذهن شما با افکار و الهامات خلاق شما پنهان است. به خاطر داشته باشید که یک عکاس ذن هستید که به لباس سنتی راهبان نیازی ندارید، که به یک صومعه یا محل عبادت دسترسی داشته باشید. همه چیز که شما نیاز دارید، دوربین شما و خودتان است، در حال حاضر جایی که خلاقیت درخشان است، درست ذن یا ذهن شماست.
راه هایی برای این که عکاس ذن باشید
(در عکاسی خیابانی) از زبان اریک کیم
اریک کیم یک عکاس خیابانی و معلم عکاسی است که در حال حاضر در هانوی، ویتنام زندگی می کند. هدف زندگی او این است که “عکاسی منبع باز” را به همان اندازه تولید کند تا آموزش عکاسی برای همه قابل دسترسی باشد.
هنگامی که اکثر مردم در مورد کلمه ذن فکر می کنند، یک راهب مدیتنی در یک صومعه به ذهنشان می آید، یا تمرین روشنگری توسط آن شخص. اما در عکاسی هنگامی که به ذن فکر می کنم، به یک شیوه زندگی فکر می کنم که عمیقا تحت تاثیر عکاسی من قرار گرفته است. در این مقاله می خواهم به شیوه های عکاسی ذن بپردازم و چگونه این عمل خلاقیت شما را فعال می کند.
۱-عکاسی خیابانی یک مدیتیشن در حال پیاده رویست
عکاسی خیابانی در مورد پاکسازی و آرامش ذهن شماست. عکاسی خیابان لذت بردن از پیاده روی (به آرامی) بادوربینی که در دست دارید است. عکاسی خیابانی همه چیز در مورد پیدا کردن زیبایی در جهان طبیعی است.من عادت داشتم به عکاسی خیابانی مانند “شکار” و(مانند تفکر آمریکایی / غربی) فکر کنم. در حال حاضر عکاسی خیابانی را به عنوان “مدیتیشن پیاده روی” می بینم – فرصتی برای حرکت به آرامی، که افکار من را آرامش می دهد و افکار من را خالی می کند. من هر گام را با توجه به آرامش، صلح پیش می روم.روی تنفس تمرکز میکنم، از مناظر اطرافم لذت میبرم. نگاه می کنم بالا، پایین، چپ و راست. به افرادی که به راهپیمایی می کنند لبخند می زنم، سلام می کنم به بچه ها، و هر زمان که حسم به من بگوید درست است، عکس میگیرم.
۲- عکس خوب یا بد وجود ندارد
من عکس هایم را به عنوان “خوب” یا “بد” قضاوت نمی کنم – فقط آنچه می بینم و تصاویری از آنچه دیده ام و تجربه کرده ام ثبت می کنم.
هیچ عکس “خوب” یا “بد” وجود ندارد. اما عکس هایی وجود دارد که برای ما شخصی تر و عکس های خاصی هستند که برای دیگران کمتر جذاب هستند. به هر حال ثبت حس من در لحظه است. و این میتواند بهترین ثبت برای من باشد.
نکته دیگری که می خواهم به شما بگویم این است که زیبایی را در همه چیز پیدا کنید – حتی ساختمان ویران شده، چروک های صورت و یا لبخند یک کودک باشد.
عکاسی خیابانی همه چیز در مورد قدردانی زیبایی در دنیای است.برای زیبایی بی نظیر در جهان – و با استفاده از دوربین خود برای شناسایی، مستند سازی و به اشتراک گذاری آن با دیگران زیبا ببینید. من می دانم که عکاسی خیابانی به من کمک کرد تا بیشتر از محیط اطراف خود قدردانی کنم، و حس کنجکاوی و شگفتی کودک درونم را نیز به من آموخت.
۴. خاطره “ذهن کودک” یا “ذهن مبتدی”
حالا هر وقت که در خیابان ها بی هدف به سر می برم، دوست دارم به دور از مسائل و فکر کردن به سوژه ها رها باشم.(مثل یک کودک). چیز دیگری که در فلسفه ذن با من درگیر است مفهوم “ذهن کودک” یا “ذهن مبتدی” است.
۳- زیبایی را در هر چیزی پیدا کنید
ایده این است که کودکان از همه عاقلتر هستند. آنها کنجکاو، بازیگوش هستند و محدودیتی بر خلاقیت آنها وجود ندارند. آنها چابک هستندو چیزهای جدید را امتحان می کنند. آنها مانند “کارشناسان” نیستند که در تفکر به نوعی فاسد شده اند. آنها فقط سرگرم کننده هستند
در مطالعه بسیاری از کارشناسان عکاسی خیابانی، من از این عکاسان بزرگ، اطلاعات، دانش و “خرد” بیش از حد آموخته ام. اما در حال حاضر زمانی که آماده عکاسی می شوم بیش از حد به شات زدن فکر نمی کنم ، وتا پایان کار به هیچ چیز جز عکسبرداری و عکس خوب با إهن آزاد فکر نمی کنم.
حالا من می خواهم همه چیزهایی را که آموخته ام از یاد ببرم و دوباره “ذهن مبتدی” خود را در آغوش بگیرم. وقتی من یک مبتدی بودم، همه چیز امکان پذیر بود. وقتی که من کارشناس شدم، همه چیز محدود بود.
۵-سوژه های غیر قابل تشخیص
یکی از چیزهایی که من از ذن / تائوئیسم آموختم این است که ذهنتان را خالی کنید.
احساس می کنیم می توانیم همان عکاسی خیابانی را اعمال کنیم. هنگام عکسبرداری در خیابان ها درباره ترکیب، قواعد یا نظریه ها نگران نباشید. فقط لذت ببرید. شبیه یک بچه باشید بازی در خیابان ها. عکس هایی را دوست دارید ثبت کنید و نگران نباشید دیگران چه فکر می کنند.
برخی ازدانش هایی که در عکاسی آموخته اید، چه هستند و چه می خواهید بیاموزید؟ گاهی به جای یادگیری یک چیز جدید در روز، به دنبال آن هستید که چیزی را در روز نادیده بگیرید.
فتوبست – الهیه اشرفی – عکاسی ذهن
عالی بود