مینیمالیسم، کمی که میتواند زیاد باشد!
خوانشِ یک سبک
عکاس: سارا بهاری مکان: کیش
آفتاب گرفتن دختری در ساحل جزیرهی کیش، ایران
مینیمالیسم، کمی که میتواند زیاد باشد!
در عصر مُدرن با حجم انبوهی از محصولات، که سابق بر این در اندازههای کوچک تولید میشدهاند و هر روزه بزرگ و بزرگتر میشوند رو به رو هستیم، این اصل در خیلی از محصولات روند معکوس به خود گرفته است، محصولاتی بزرگ و حجیم که در مسیر تولیدشان شکل جدیدی پیدا کردهاند و هر روز کوچک و کوچکتر می شوند، آثار مینیمال را میتوان در دستهی دوم قرار داد.
یکی از شاخصترین جنبههای آثار مینیمال و خاصه “عکسِ مینیمال” این است که: در کوتاهترین زمانِ ممکن توجه بیننده را به خود جلب میکنند.
برای تاکید بر روی یک سوژه یا قسمت کوچکی از عکس، راههای مختلفی وجود دارد از جمله “کم کردن عمق میدان” اما هیچ کدام مانند حذف کردن اِلمانهای فرعیِ داخل قاب که نگاه بیننده را از سوژهی اصلی مُنفک میکنند، کارساز نیست.
هم آوایی رنگیِ سوژه و لوکیشن
این دست آثار از نظر تجاری دارای بازار خوبی هستند، یکی از مهمترین دلایل آن، این است که عکسهای مینیمال فضای کافی برای افزودن متن تبلیغاتی را دارند و در صنایع مختلف مانند: پوستر، بیلبورد و… کارایی دارند.
عکاسی مینیمالیستی چالش برانگیز است، برخورد با یک منظره به نیت ثبت یک عکس مینیمالیستی سختتر از ثبت طبیعت بطور معمول است، برای انجام صحیح این کار باید محل مناسب را پیدا کرد، نقشه کشید و درست زمانبندی کرد تا سوژهی اصلی در جای مناسب قرار بگیرد، هماهنگ سازیِ این عوامل، حتی برای عکاسان باتجربه هم چالش برانگیز است.
احتمالا جملهی معروف “Less is more” یا همان “کمتر غنیتر است” را شنیدهاید و یا جملهی “هر چه ساده تر، قابل فهم تر”، این جملات به یک دلیل مشهور شدهاند: زیرا در واقع بکار میآیند، گاهی اوقات پیچیدگی در ترکیب بندیِ عکس خوب است اما با ایجاد یک فضای تقریبا خالی، می توان یک عکس با نقطهی تمرکز قویتر خلق کرد.
مینیمالیسم حقیقتا هنر کمترهاست، به عنوان فلسفهی زندگی، مینیمالیستها بر روی اِلمانهای ضروری زندگی تمرکز می کنند و چیزهای غیر ضروری را کنار میگذارند.
و در پایان شعری مینیمال(هایکو) از “سای مارو” شاعر ژاپنی:
“در مسیر رود
پرواز می کند پرستو
گویی جریان دارد”
برای رسیدن به عکس، باید ایدهی ذهنی را به روشی هنرمندانه قاب گرفت. “اِم.داد”
بسیار استفاده بردم و آموختم. موفق باشید